Առասպելական

adj.

μυθικός, μυθολογούμενος. fabulosus, fictus. Առասպելեալ. ստայօդ. շինծու.

Առասպելական բանք։ (Եզնիկ.։ Եղիշ. յես.։ Եփր. պհ.։)

Առասպելական սհաբանութիւն, կամ հնչմունք, կամ կրթարան (քերթողաց). (Պիտ.։)

Առասպելական ստեղծուած (այսինքն ստեղծաբանութիւն). (Փիլ. բագն. եւ Փիլ. ՟ժ. բան.։)

Սկսայց առակ, ոչ առասպելական, այլ որ է ճշմարիտ առակեալ. (Փիլ. սամփս.։)

Փախիցեն ի վաղենտիանոսէ, եւ յառասպելական յաւիտեանց. (Առ որս. ՟Ը։)

Առ որովք ասեն լեալ զարմանալի ինչ առասպելականք (յն. առասպելաբանեալք). (Եւս. քր. ՟Ա։)

Եւ իբր Առասպելանման. μυθώδης. fabulosus.

Անհաստատունք եւ առասպելականք ոչ քննողացն ասացեալքն թուեսցին. (Նիւս. երգ.։)

Մերթ իբր Առասպելախօս. բանդագուշեալ. աղճատեալ.

Երթեալ հանդիպիս, զոր միշտն խնդրես, եւտիքեայ առասպելականին. (Յհ. իմ. երեւութ.։)