Անշէն

adj.

ἁοίκητος. inhabitabilis, inhabitatus. Ուր չիք շէնք. աւերակ. անբնակ. ամայի. վերան. խարապ.

Բլուր հողոյ անշէն յաւիտեան։ Անշէն լիցի տուն նորա։ Ի տունս անշէնս։ Անապատ անշէն. (Յես. ՟Ը. 28։ Յոբ. ՟Ը. 14։ ՟Ժ՟Ե. 28։ Իմ. ՟Ժ՟Ա. 2։)

s.

Տեղի անշէն. անբնակ վայր. անապատ. վիրանէ, գըռ, չէօլ.

Յանշինէ անտի ընդդէմ եգիպտոսի։ Յագեցուցանել զանկոխն եւ զանշէնն։ Տէր արար զշէնս եւ զանշէնս. (Յես. ՟Ժ՟Գ. 3։ Յոբ. ՟Լ՟Ը. 17։ Առակ. ՟Ը. 26։)

Ոչ միայն զշէնս, այլեւ զանշէնս. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 8։)

Եւ լինիցի՞ այդպիսի հանգիստ ի դաշտի անշէնս. (Վրք. հց. ՟Ժ՟Ա.)