desert, uninhabited, deserted, uninhabitable, solitary, uncultivated, desolate.
ἕρημος desertus Թափուր կամ թօթափեալ ի բնակչաց. անշէն. անապատ. աւերակ. անկոխ. խարապ. վերան. եզսիզ.
Որոց դադարք՝ անապատք եւ ամայիք (այս ինքն ամայի վայրք). (Խոր. ՟Գ. 20։)
Ամայի անդաստանաց։ Ամայի ծանուցեալ եւ թափուր ի մարդկանէ։ Զաշխարհ իսկ ամայի ի վիճակեալն կացուցանէր բնակչացն։ Ամայի վայր. (Պիտ.։)
Ճանապարհացն ամայի լինել ի չգոյէ մարդկան. (Նար. ՟Ծ՟Բ։)
Զրկեալ. թօթափեալ յիւրոցն, եւ յայլ եւս իրաց. թողեալ լքեալ. անտերունչ, թափուր, անբաժ. երեսի վրայ ձգած, զուրկ. թէրք օլունմուշ. մէթրուք. մահրում.
Յառնէն եւ յորդւոցն ամայի եւ անապատ է. (Փիլ. քհ.։)
Որք ամայիք ի բարեկամացն գոն եւ թափուրք։ Ամայի զտունն ի տնտեսութենէ թողեալ։ Ամայի յընչիցն առնել։ Յամենայն կենցաղօգուտ զարգուց ապալեր եւ ամայի է. (Պիտ.։)
Ամայի ի զգուշութենէ պահողացն։ Յողորմութենէդ ամայի մնացեալ. (Նար. ՟Գ. ՟Ձ՟Է։)
Ի հօրէ եւ ի մօրէ ամայի մնացեալ մանկանց. (Սարգ. յկ. ՟Ե։)
Ամայիք եղեն յօգնականութենէ նորա. (Գէ. ես.։)
Ողորմէր աղքատաց, գերեաց ամայեաց. (Բուզ. ՟Ե. 44։)
Առ պտղոյն բերումն ամայի. (Նար. մծբ.։)
Վասն ապաշխարութեանն՝ մեղաւորն ամայի՝ գտանիցի ներելի ի քէն. (Կլիմաք.։)