houseless;
uninhabited, desert;
— առնել, to depopulate, to unpeople.
Ուր չկայցէ բնակիչ. անմարդի. անշէն. ամայի. զայրի մամուր, զայրի մեսքուն.
Հնգամասանց երկուս հաշիւ ընկալան մարդիկ, եւ անբնակք մնացին երեքն. (Փիլ. նխ. ՟բ.։)
Զբազում անբնակ երկիր ելից բնակչօք։ Չափեցին զծով եւ զանբնակ. (Խոր. ՟Ա. 13. 24։)
Անբնակաց տայ արեգակն զլոյս. (Շիր.։)
Որ չունի զբնակարան. անյարկ. անտուն. նժդեհ. տարաբնակ. զարիպ, զուրպեթտէ օլան. ἁνέστιος, παρεπίδημος, tecto carens, peregrinus.
Անմաքուր այսն ոչ ներէ անտուն լինել եւ անբնակ։ Օտար առաջի անկեալ՝ անտուն, անբնակ, ընկա՛լ յաղագս այնորիկ՝ որ վասն քո օտարացաւ. (Ածաբ. մկրտ.։)
Անբնակ էի, եւ հաւաքեցէք զիս. (Զքր. Մտթ.։)
Եւ մեք անբնակ իմն վայրագացեալ. (Յհ. կթ.։)
Պակասեալք եւ անբնակք ի դալար վայրէ. (Երզն. լս.։)
Անբնակն վաչկատուն զօրութիւնք. (Բուզ. ՟Գ. 7։)
իբր անբնական.
Յումմէ՞ լուան զանբնակ գործոյդ լուր. (Թէոդոր. Մայրագ.։)