adj.

without a city or country.

adj.

ἅπολις. extorris, erro, cui nulla est patria. Որ չունի զքաղաք, կամ զյատկութիւնս քաղաքացւոյ. անտուն. պանդուխտ.

Ագռաւն անտուն է, անբնակ, անքաղաք. (Փիլ. լին.։)

Անքաղա՞քս զնոսա ասասցուք, եթէ աշխարհի քաղաքացիս. (Բրս. ՟խ. մկ.։)

Ինքեանք անտունք եւ անքաղաքք յերկրի, եւ այլոց տունս եւ քաղաքս խոստանային յերկինս. (Եղիշ. յառաք։ տե՛ս եւ Սարգ. յկ. ՟Դ։ եւ Սարգ. ՟ա. պետ. ՟Ժ՟Բ։)

Որ անկանի ի քաղաքս թեբայեցւոց, անքաղաք եղիցի. (Պտմ. աղեքս.։)

Անգեօղք եւ անքաղաք ընդ ամենայն աշխարհ շրջին. (Ոսկ. ես.։)

մերթ իբր Աւերակ, անշէն.

Ասաց անքաղաք զնոցա քաղաքն առնել. (Պտմ. աղեքս.։)

Warning, for now, these are the entries' title sharing the same character string regardless of its position, not the entries sharing the same root.

Mots dérivés

Անքաղաքագէտ

Անքաղաքավար

Անքաղաքավարութիւն, ութեան

Voir tout