to lacerate, to tear in pieces, to rend asunder;
to separate, to detach, to divide;
— զոսկերս, to bone.
καταξένω, ἑκσαρκίζω carpo, carmino, lacero ληΐζω praedor, eripio. (լծ. հյ. քանդել. յն. քսէ՛նօ. քերել, քերթել. թ. գանճա, ճամկ ). Պատառոտելով կամ կոտորելով կորզել զմասն ի մասնէ. եւ յոսկերաց եւ այլն. գզել. քշտել. կոճոպել. յօշել. քեցել. խզել. շոպել. շորթել. կապտել. քաշկռտել պատռտել, կոտրտել, բզըքտել, քաշել փրցնել.
Զամենայն յօշուած գեղեցիկ՝ քանցեալ յոսկերաց. (Եզեկ. ՟Ի՟Դ. 4։)
Եղեգամբք ճեղքեալ զմարմինսն քանցէին։ Քանցելով զմարմինս ատամամբք։ Որ տանջէ, քանցեսէ զմարմինս. (ՃՃ.։)
Զամենայն մարմինս սրբոցն զլանջացն եւ զթիկանցն քանցեալ քերեցին. (Փարպ.։)
Յորժամ զեղբարս մեր ուտիցեմք, եւ զմիմեանց ոսկերս քանցիցեմք. (Ոսկ. ես.։)
Զմանկունս իւրեանց կրթեն՝ փոկովք տանջեալ, եւ քանցէին գանիւք առ բագնովքն. (Նոննոս.։)
Ոչ քանցեցայք, այլ ի միասին պնդեցայք. (Ածաբ. մակաբ.։)
Թէ ո՞ւռ կենդանւոյ՝ յորմէ քանցեցայ։ Քանցեալ ծառս արմաւենւոյ. (Նար. ՟Ի՟Դ. ՟Կ՟Է։)
Կցեցաւ ոսկր իմ ի հող, եւ մարմին իմ յերկիր քանցեցաւ. (Մանդ.։)
Զի քանցեսցի հոսմամբ ի դիջուենէն շնչակա ոյժքն. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)