sacerdotal, priestly;
—ք, priests.
ἰεροτικός sacerdotalis ἰερότατος sacrosanctus. Սեպհական քահանայի եւ քահանայութեան. սուրբ նուիրական.
Պատմուճանս քահանայականս։ Զքահայական զկահ. (՟Ա. Եզր. ՟Ե. 45։ ՟Ը. 18։)
Ո՛վ աստուածային եւ քահանայական գլուխ։ Բազմեցուցին ի քահանայական գահոյս։ Քահանայական խորհրդածութեամբք, կամ շնորհիւ։ Քահանայականս աղօթիւք։ Աղօթք քահանայականք։ Քահանայական նուիրմամբ. (Ածաբ.։ Ճ. ՟Բ.։ Յճխ.։ Մանդ.։ Խոսր.։ Նար.։)
Քահանայական տոհմ թէպէտ եւ աղքատ իցէ, մեծապատիւ է հոգեւորօք. (Մխ. առակ.։)
ՔԱՀԱՆԱՅԱԿԱՆՔ գ. որպէս Քահանայք. որ են ի քահանայական կարգի.
Վարդապետօք, քահանայականօք, կուսանօք։ Առաքեալք եւ մարգարէք եւ վարդապետք՝ ամենայն քահանայականօք. (Նար. երգ.։)