adj.

σωτήριος salutaris. Յաւէտ փրկիչ. տիրապէս փրկագործ. փրկարար. կենարար. կենսառիթ.

Փրկաւէտ մարմնով եւ արեամբն Քրիստոսի։ Բաշխէ զփրկաւէտ զկենդանարար զմարմինն, սուրբ զանմահարար զանապական արիւնն. (Յճխ. ՟Ժ՟Թ։ Նար. տաղ.։)

Իբրեւ բժիշկ՝ քարբի թունօք ի փրկաւէտ դեղսցն կազմութիւն վարեցեալ. (Բրս. չար.։)

Սուրբ լուսաւորութեան օրս՝ ընծայ տօնական եւ փրկաւէտ ընդձեռեալ մատուցանէ։ Յետս կացաք յօրնաց քոց փրկաւետաց։ Քրիստոնէական փրկաւէտ կոչմանս։ Քրիստոսիւ Յիսուսիւ փրկաւէտ զօրութիւնք կատարեցան։ Փրկաւէտ կենարար բանին. (զքր։ կթ։ Սարկ. աղ.։ Նար. ՟Լ՟Բ։ Շ. բարձր.։ Շար.։)