cf. Փորացաւութիւն.
մ. ՓՈՐԱՑԱՒ ՓՈՐԱՑԱՒՈՒԹԻՒՆ. Ցաւ փորոյ կամ որովվայնի եւ աղեաց.
Ցաւք անասնոց. . . Փորացու յարենէ. . . Եւ խիստ փորացաւ։ Ողջանալ աչից, եւ փորացաւից, եւ բոլոր ախտից. (Տօմար.։ Գանձ.։)
Մահտարաժամ, եւ փորացաւութիւն. (Շիր.։)
Վասն այն ջերմանն՝ որ զկնի փորացաւութենէն (լուծմամբ որովայնի՝) լինի. (Մխ. բժիշկ.։)
Փորացաւութիւն շատ քաշէ. (Ախտարք.։)