Ցասչիմ

ձ.

cf. ՑԱՍՆՈՒՄ.

Ընդ իւր վշտացն ցասչի։ Ոչ ցասչի ծառայից իւրոց մտանել ի դատաստան. (Մխ. երեմ.։ Իսիւք.։)

Դարձեալ ցասչիս։ Ցասչել ունին քեզ։ Զայս ամենայն տանջանս ընդունելով՝ ոչ ինչ ցասչէր։ Եւ ցասչիս ո՛վ թագաւոր. (ՃՃ.։)