adj.

springing up, shooting forth, or vegetating together, planted together;
inborn, innate, natural;
participating.

adj.

σύμφυτος complantatus, congenitus. Զոյգ ընդ այլում տնկեալ. ի միասին սերմանեալ եւ արմատացեալ. կցորդ ի բնէ. համաբուն.

Տնկակից եղեաք նմանութեան մահու նորա. (՟Հ՟Ա. ՟Զ. 5։)

Սա՝ որ մահու քո տնկակից, լիցի կենաց հաղորդակից. (Շար.։)

Եթէ տնկակից ինձ թողցես զմեղսն, ի նոսին վատնեալ մաշեցայց։ Աստուածեղէն կերպին տնկակցաց. (Նար. ՟Ծ՟Բ. եւ Նար. առաք.։)

ՏՆԿԱԿԻՑ. σύμφυτος insitus, innatus, inhaerens. Ընդաբոյս. բնածին. իբր բնական.

Յետսամիտ խորհրդովք, եւ տնկակից խորամանկութեամբք. (՟Գ. Մակ. ՟Գ. 15։)

Աստուծոյ բանս՝ որ ամենեցուն է տնկակից, առաջին ի մեզ օրէնք։ Անձին տնկակից են կեանք, բայց մարմնոյ ըստ հաղորդութեան. (Առ որս. ՟Է։ Նիւս. բն.։)

Կիրք հարկաւորք ... դիմամարտութիւն տնկակից. (Նար. ՟Ծ՟Ե։)