Տնկածոյ

adj.

Տնկեալ ինչ. եդեալն ի միտս՝ անհաստատ եւ դիւրանցուկ որպէս զբոյսս.

Մեծութիւն՝ բեռինք ոսկեղէնք, բազմաց ըղձալի, տնկածոյ իմաստք, ծփումն անդուլ, փոփոխումն անդադար. (Պիտառ.։)