s.

throwing down, overturning, subversion, ruin, fall;
rolling;

gr.

declension.

s.

Տապալելն եւ տապալիլն՝ ըստ ամենայն նշ.

Կարծրագոյն գտար առ ի տապալումն աւերածոյ։ Հիմնաշարժ տապալմամբ։ Զբարձրաբերձ շինուածոցն տապալմունս։ Ի տանցն տապալմունս. (Անան. եկեղ.։ Արծր. ՟Դ. 4։ Պիտ.։ Փիլ. լին.։)

ՏԱՊԱԼՈՒՄՆ, ըստ քերականաց. որպէս Հոլովումն անուանց, եւ խոնարհումն բայից.

Հա՛րկ է զմենայն բան բացերեւական նարտաբայէ, գոլ, կամ ի տապալմանէ. (Պերիարմ. ՟Բ։)

Ոչ եւս է՛ն առատրեսցի, որ է բայ, կամ եղիցին՝ որ է տապալումն բայի. (Անյաղթ պերիարմ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif տապալումն տապալմունք
accusatif տապալումն տապալմունս
génitif տապալման տապալմանց
locatif տապալման տապալմունս
datif տապալման տապալմանց
ablatif տապալմանէ տապալմանց
instrumental տապալմամբ տապալմամբք