adj.

torturing, setting on the rack;

s.

tormentor, torturer, executioner.

adj.

κολάζων, τιμωριτής punitor, tortor եւ այլն. Որ տանջէ. տանջօղ, չարչարիչ. դահիճ.

Բանիւ զտանջիչն հնազանդեաց։ Թշնամիս եւ տանջիչս անձամբ անձին ինքեանք իսկ պատրաստէին. (Իմ. ՟Ժ՟Ը. 22։ ՟Բ. Մակ. ՟Դ. 16։)

Ահագին տանջիչ յանցաւորացն։ Այնուհետեւ զգուշացաւ նոցա տանջիչն։ Զմերն տանջեաց տանջիչս բանն աստուած։ Հազարապետ տանջիչ ընկերաց իւրոց։ Զնոսա համարիմք մեզ տանջիչս, որք զմարմին հալածեն. (Ոսկ. եբր.։ Եզնիկ.։ Յհ. իմ. երեւ.։ Մծբ. ՟Ժ՟Թ։ Լմբ. սղ.։)