condition or authority of the master of a house, or of the chief of a tribe;
feudality.
Տանուտէրն գոլ. իշխանութիւն տանուտեառն. ցեղապետութիւն. եւ Կարծեցեալ իշխանութիւն աստեղաց.
Զքոյրն (կոչել) ասպապապետի պահլաւ՝ յառնն տանուտէրութենէ զանունն որոշեալ։ Զիւրաքանչիւր ուրուք զտանուտէրութիւն տամ, եւ զգահ եւ զպատիւ. (Խոր. ՟Բ. 27։ Փարպ.։)
Խտրեն զտանուտէրութիւն երէս աստեղն (հրատի), որ է երեքշաբաթ. նոյնպէս եւ զտանուտէրութիւն կռոնոս աստեղն (երեւակի), որ է շաբաթ. (Շիր.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | տանուտէրութիւն | տանուտէրութիւնք |
| accusatif | տանուտէրութիւն | տանուտէրութիւնս |
| génitif | տանուտէրութեան | տանուտէրութեանց |
| locatif | տանուտէրութեան | տանուտէրութիւնս |
| datif | տանուտէրութեան | տանուտէրութեանց |
| ablatif | տանուտէրութենէ | տանուտէրութեանց |
| instrumental | տանուտէրութեամբ | տանուտէրութեամբք |