reform, regeneration;
epigram;
inscription;
title.
ՎԵՐՏԱՌՈՒԹԻՒՆ. ἁναστοιχείωσις instauratio, resolutio, redintegrtio. որ եւ ՎԵՐԱՏԱՌՈՒԹԻՒՆ. Վերծանութիւն ի բնիկ տարերս, եւ ի նախկին վիճակ. նորոգութիւն.
Կատարածիւս այսու յանգել ամանակն, եւ այսպէս զամենայնին (աշխարհի) վերտառութիւն լինել։ Զվերտառութիւն բաղկացելոցն. (Նիւս. կազմ. ՟Ի՟Դ. ՟Ի՟Ե։)
Յամենայնի վերտառութեամբ (կամ թեան), յորժամ ի հուր՝ ամենայն որ ինչ եղեւ՝ եկեալ փոփոխիցի. (Անյաղթ բարձր.։)
Վերտառութիւն կոչէ զյարութիւն մեռելոց, զոր օրինակ տառք յարմարեալք ի ձայնականաց եւ ի բաղաձայնից՝ կերպարանեն զբանն, այսպէս եւ ի յարութեան յական թօթափել տարերք մարմնոյն ժողովին հրամանաւն աստուծոյ՝ առնուլ զբանական ոգին. (Շ. բարձր.։)
Ոչ ազգ լինի ընկերին (յաւուր յարութենա)՝ վասն արագ վերտառութեան. (Երզն. մտթ.։)
ՎԵՐՏԱՌՈՒԹԻՒՆ ասի առ իբր Մակագիր. վերնագիր, արձանագիր, տիտղոս։ (Ոսկիփոր.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | վերտառութիւն | վերտառութիւնք |
| accusatif | վերտառութիւն | վերտառութիւնս |
| génitif | վերտառութեան | վերտառութեանց |
| locatif | վերտառութեան | վերտառութիւնս |
| datif | վերտառութեան | վերտառութեանց |
| ablatif | վերտառութենէ | վերտառութեանց |
| instrumental | վերտառութեամբ | վերտառութեամբք |