cf. Վերտիմ.
ՎԵՐՏԵՄ ՎԵՐՏԻՄ. Իբրեւ զվերտ շղթայագործ լինել. պարանցիկ լինել. խայտալ. եւ Վերտս իմն ագանել. զինիլ. զրահիլ. վստահիլ.
Խաղացին վերտեցին առաջի որթագլխոյն. (Մծբ. ՟Ժ՟Գ։)
Վերտք եւ ոչ քաջք, որոց ոմանք ի լեռնախոյզ աւազակաց ի մէջ անցեալ ուրացութեամբ վերտէին. (Փարպ.։)
Եւ արդ մի՛ ինչ վերտեսցին, որ արարածոցս երկիրպագանեն, թէ զսատանայի կամս ոչ առնիցեն. (Եզնիկ.։)