adj.

cf. Պոռոտող.

adj.

ՊՈՌՈՏ ՊՈՌՈՏԱԽՕՍ ՊՈՌՈՏՈՂ. κομπώδης, κομπήγορος jactabundus, jactans se. Խոշոր եւ յոխորտ. խրոխտապանծ. մեծաբան, (խօսք, եւ խօսօղ).

Բանք պոռոտք զքաջ իմաստունն ոչ երկեցուցանեն. (Պիտառ.։)

Պոռոտ. ճոռոմ, կամ խոշորաձայն, (Հին բռ.։)

Իբրեւ առ մարդ պոռոտախօս եւ խուժադուժ ընդհարկանիմ պատերազմաւ, եւ ոչ իբրեւ ընդ աստուծոց։ Ոչ ընդոստեալ զարթեաւ ընդ պոռոտախօս բանս նորա. (Պտմ. աղեքս.։)

Եւ ոչ զիս երկեցուցանեն պոռոտող բանքդ (այլ ձ. պոռոտախօս) (Պտմ. աղեքս.։)