vn.

to emigrate, to leave or quit one's country, to remove from, to be estranged;
to go on a pilgrimage.

ձ.

παροικέω demigro, peregrinor, accolo. որ եւ ՊԱՆԴԽՏԱՆԱԼ. Պանդուխտ՝ տարաշխարհիկ լինել. շրջիլ՝ բնակել յօտար երկրի. յարիլ ի բնակակացութիւն առ օտարս.

Պանդխտեցաւ ի գերարա։ Պանդխտեա՛ց յերկրիս յայսմիկ։ Աւուրք կենաց ամաց իմոց՝ զորս պանդխտեցայ՝ հարիւր եւ ՟Լ. (ամ է. Ծն. ՟Ի. 1։ ՟Ի՟Զ. 3։ ՟Խ՟Է. 9։)

Տալ նոցա զերկիրն քանանացւոց՝ ուր պանդխտեցանն. (Ել. ՟Զ. 4։)

Եկեալ ի կողմանս գամրաց՝ պանդխտեցաւ ի Կեսարիա. (Խոր. ՟Բ. 77։)

Ակիղաս ասէ, թէ Նժդեհ լինի գայլ գառին. Թէոդիտոն՝ թէ պանդխտեսցի։ Մին ասէ՝ թէ նժդեհեսցի, եւ միւսն՝ պանդխտեսցի. (Ոսկ. ես.։)