Պանդանդ

cf. ՊԱՏԱՆԴ. ὄμηρα obses.

Պանդանդ եւ փոխանորդ փրկութեանն իւրոյ զպատարագն ընկալեալ. (Փիլ. սամփս.։)

Արձակեաց եւս զպանդանդսն։ Ետուն զնա պանդանդ։ Առնոյր պանդանդս։ Պանդանդս ի նոցանէ առնուին. (Բուզ. ՟Դ. 5. 15։ ՟Ե. 8։)

Պանդանդ փոխանակ նորա առեալ ի մէնջ. (Մծբ. ՟Է։)

Ունիմք պանդանդ զքո մարդասիրութիւնդ. (Ոսկ. ղկ.։)

Առ պանդանդս յիշխանացն հայոց։ Ետ ի նոսա զպանդանդսն. (Տէր Իսրայէլ. օգոստ. ՟Ե.։)

Տան պանդանդ զդուստր թագաւորին. (Ուռհ.։)