to succeed, to inherit;
to make oneself master of, to master, to domineer, to lord, to rule over.
Զայս Աղեքսանդրոս պայազատեալ՝ առնու զթագաւորութիւնն Արիդէոս։ Զսա պայազատեալ փոխանակէ որդի իւր։ Զսա պայազատէ երրորդ Պտղոմէոս։ Ուստի արիդէոս՝ որ եւ Փիղիպոսն՝ պայազատեաց զիշխանութիւնն. (եւ այլն. Եւս. քր. ՟Ա. ստէպ։)
Զսա պայազատէ նորին որդի Արշակ. (Խոր. ՟Բ. 2։)
Պայազատէր զհայրենի տէրութիւնն։ Պայազատէ զիշխանութիւնն մեծ որդի նորա. (Յհ. կթ.։)
Զթագաւորութիւնն ի սրբոյն Կոստանդիանոսէ պայազատէ Կոստանդիանոս նորին որդին հանդերձ եղբարբք. (Սանահն.։)
Պայազատեսցեն ազգէ յազգ զայս պատիւ (քահանայապետութեան). (Լմբ. պտրգ.։)
ՊԱՅԱԶԱՏԵԼ. որպէս Սեպհականել տիրապէս. տիրապետել. իշխել.
Զգիւղս եւ զաւանս եւ զագարակս յիւր անուն պայազատէ։ Երբեմն զմասն ինչ աշխարհիս, եւ ապա զբոլորս իսկ նուաճեալ պայազատէր. (Յհ. կթ.։)