adj.

ՊԱՂԱՊԱՆԾ ՊԱՂԱՊԱՆԾԱԿԱՆ. Պանծափայլ. կամ սառնատեսակ. վճիտ. յստակ. պսպղուն. փալփլուն.

Պաղապանծ, մաքուր. (Հին բռ.։)

Նուաղեաց եւ պղատոնական տաճարացն լուսափայլն ձեղուն, եւ յատակք յախճապակեալք. որ եւ յաթենականն յաւէտ պարծանք, եւ պերճութիւնքն պաղապանծականք եւ այլն. (Անան. եկեղ։)