ՊԱՂԱՏԻՏ ՊԱՂԱՏՏԻԿ. Նոյն բառ է եւ ի յն. բալա՛թի. παλάθη massa ficuum. Չոր թուզ ի շարս անցուցեալ կամ կոխեալ յամանս. տիւզի կամ տապան ինճիրի. եբր. տէվլա.

Կայթ մի չամիչ, եւ պաղատիտս երկերիւր։ Ետուն նմա կոտոր մի պաղատտաց եւ երկուս չամչեայս, եւ կերաւ։ Առցեն պաղատիտս թզոյ, եւ դիցեն ի վերայ վիրիդ. (՟Ա. Թագ. ՟Ի՟Բ. 18։ եւ ՟Լ. 12։ ՟Դ. Թագ. ՟Ի. 7։)

Ելից զնա (զմախաղն) փոխնդով եւ պաղատտկօք (կամ պաղատկօք, կամ պաղատակօք). (Յուդթ. ՟Ժ. 5։)

adj.

Ի գիրս առաքին. դնի որպէս ա.

Եզեկիա թագաւորն բժշկեցաւ պաղատիտ թզովք։