adj.

ՉԲՆԱԿԱՒՈՐ ՉԲՆԱՒՈՐ. τὸ παρὰ կամ ὐπὲρ φύσην quod est praeter naturam, vix naturalis, supernaturalis. Որ ոչն է բնական, անբուն. անբնական. գերաբնական.

Որ զքո բնակաւոր հեզութիւնդ ի չբնակաւոր գազանութիւն հաներ։ Նմա (այսինքն գազանի) զչբնաւորն շնորհես, եւ անձինդ զբունդ չպահես. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 4։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif չբնակաւոր չբնակաւորք
accusatif չբնակաւոր չբնակաւորս
génitif չբնակաւորի չբնակաւորաց
locatif չբնակաւորի չբնակաւորս
datif չբնակաւորի չբնակաւորաց
ablatif չբնակաւորէ չբնակաւորաց
instrumental չբնակաւորաւ չբնակաւորաւք