evil eye, malevolence, envy, jealousy;
immodest, lascivious glance.
βασκανία, φθόνος invidia, fascinatio. Չարակնելն. յաչաղանք. եւ Չարակն գոլ. յաչաղկոտութիւն. նախանձելով աչքիլելը.
Չարակնութիւն անզգամութեան շլացուցանէ զբարիս. Նախանձ, բարկութիւն, չարակնութիւն. (Իմ. ՟Դ. 12։ Գաղ. ՟Ե. 21։)
Առ սոցա չարակնութիւն եւ դառնութիւն զայն ասացից։ Բարերար եւ մարդասէր է աստուած, զչարակնութիւնն յինքենէ ի բաց հալածեալ. (Փիլ. իմաստն.։)
Չարակնութիւնք՝ որ ոչ կարէ տեսանել զբարին ընկերին. (Ոսկ. գաղ.։)
Բազում կերպարանք են չարակնութեանն։ Սրտմտութեամբ եւ չարակնութեամբ. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 15։ Ոսկ. յհ. ՟Բ. 38։)
Էր նմա նիւթեալ դաւաճանութիւն չարակնութեան նախանձու. (Յհ. կթ.։)
ՉԱՐԱԿՆՈՒԹԻՒՆ. Ժլատութիւն. անյագութիւն. ծակաչքութիւն.
Ըստ յորդել ստացուածոց՝ զօրանայ չարակնութիւն. (Մծբ. ՟Ժ՟Թ։)
ՉԱՐԱԿՆՈՒԹԻՒՆ. Յարատ հայեցուած. յն. ակն չար. ὁφθαλμός πονηρός oculus malus.
Չարութիւնք ... չարակնութիւն. (Մրկ. ՟Է. 22։)
Ոչ բռնադատել հեշտութեամբն ի յարատ հայեցուած եւ ի չարակնութիւնս. (Շ. ընդհանր.։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | չարակնութիւն | չարակնութիւնք |
accusatif | չարակնութիւն | չարակնութիւնս |
génitif | չարակնութեան | չարակնութեանց |
locatif | չարակնութեան | չարակնութիւնս |
datif | չարակնութեան | չարակնութեանց |
ablatif | չարակնութենէ | չարակնութեանց |
instrumental | չարակնութեամբ | չարակնութեամբք |