Որգոն

շ. մ.

Ո՛ՐԳՈՆ. οἶον ut, exempli gratia, quasi. Որպէս. որկէն. զոր օրինակ. եւ իբրու. իբր թէ. (գրի եւ ՈՐԳՈՎՆ. իբր ո՛րգոյն) ինչպէս.

Եւ է տարորոշեալն. ո՛րգոն, թիւ, բան. (Արիստ. քանակ.։)

Սեռ, ո՛րգոն, կենդանին. պատահ. ո՛րգոն, սպիտակն, սեաւն. (Պորփ.։)

Ստացական է, ո՛րգոն, գաւթեան երիվարն, արքունի պատմուճանն։ Պարզ, ո՛րգոն, գիտեմ. բարդ, ո՛րգոն, ըստգիտեմ. (Թր. քեր.։)

Զորս իմանայի օգնականս՝ որգովն ի հարազատս յուսացեալ եղբարս։ ճանաչելով զայն եւեթ՝ որգոն ասացին։ Որգովն աջողութեամբ իմն։ Որգոն ձեռն տալով. (Պիտ.։)