Որդեբար

adv.

ՈՐԴԵԲԱՐ կամ ՈՐԴԷԲԱՐ. ὐικῶς modo filii, vel filiotionis. որ եւ Որդիաբար. Իբրեւ որդի. ըստ կերպի որդւոյ կամ որդիութեան.

Հոգին սուրբ ճշմարտապէս հոգի՝ յառաջ առաքեալ ի հօրէ, ոչ որդէբար, զի եւ ոչ ծննդեամբ, այլ արտաքսառաքաբար (իբր փչումն կամ բղխումն). (Ածաբ. յայտն.։)

Աղաւնին՝ իբրեւ խնամածուի հօր աւետաբեր նոյի, գոգցես որդեբար իմն սա լինէր. (Պիտ.։)