adj.

branchy, ramous, full of branches;
knotty, nodose.

adj.

δασύς, πικνός densus. Խիտ՝ հոծ՝ թաւ ոստովք.

Իբրեւ զտերեւ դալար յոստախիտ ծառ. (Սիր. ՟Ժ՟Դ. 19։)

Յայնժամ ոստախիտ լինի ծառն, յորժամ արմատք տնկոյն հատանիցին. (Ոսկ. կողոս.։)

Նուիրօք խնկոց, եւ տերեւովք ոստախիտ ծառոց։ Տունկ ոստախիտ։ Եւս քան զեւս ոստախիտ եւ տերեւալից լինին. (Սարկ. պատկ.։ Վրդն. յանթառամն.։ Բրսղ. մրկ.։)