style;
phrase;
method, system, formula;
rank, order, manner, fashion, form;
behaviour, conduct;
dogma, doctrine;
culm or stalk of gramineous plants;
pannier, basket;
— լեզուաց, the character or genius of a language;
— սուրբ գրոց, language of the Scriptures;
ճեմական, բանաստեղծական, ճարտասանական, արձանական, գոթացի, լակոնական, մարոտեան, մեղրածորան ոճ, academical, poetical, oratorical, lapidary, gothic, laconic, marotic, mellifluent or honied style;
բարձր, վսեմ, վայելուչ, յարդարուն, պարզ, կորովի, քաղցր, հեշտ, բարեխառն ոճ, elevated or high, sublime, elegant, florid, simple, nervous, mellifluous, fluent or easy, temperate or moderate manner or style;
ընտանի, կատակաբան, երկայնաբան, անհարթ, խիստ, թոյլ or տկար ոճ, familiar, burlesque, prolix o diffuse, harsh or rough, hard, languishing style;
մաքրել զոճ, to purify, to refine the style;
յոճ եւ ի կարգ մուծանել, to reduce to method, to put in order;
ոճով մանր հայել, to fix, to rivet the attention;
մանգաղ արկանել յոճ ընկերին, to put a sickle unto one's neighbour's standing corn;
գարին յոճ կայր, the barley was green;
cf. Բաղշտակ;
acre (measure of lands);
ոճով, methodically;
distinctly, precisely;
continuously, in detail;
suitably, properly, to the purpose;
նովին ոճով, in the same style.
καλάμη, στάχις, ἁμητός calamus, spica, culmus, seges, messis եւ այլն. Աճեցուն եղէգն ցորենոյ եւ այլոց արմտեաց. ծղօտ. ցօղուն, եւ հասկ հնձելի. որ ասի եւ Հունձ.
Պահել զոճ արտոյ յագարակի։ Ելոյց հուր ի ջահսն, եւ արձակեաց յոճ այլազգեացն։ Ի սկսանելոյ մանգաղի քոյ յոճ։ Մանգաղ մի՛ արկանիցես յոճ ընկերի քոյ։ Գարին յոճ կայր. (Ես. ՟Ի՟Է. 4։ Դտ. ՟Ժ՟Ե. 5։ Օր. ՟Ժ՟Զ. 9։ ՟Ի՟Գ. 24։)
ՈՃ. κάρταλλος canistrum, cophinus. Կթոց. կողով հիւսեալ յեղեգանց. որ ասի եւ Որթ՝ հիւսեալ յոստոց որթոյ. ... եբր. սալսիլութ.
Կթեցէ՛ք կթեցէ՛ք ճռաքաղ արարէք ... կրկնեսջի՛ք որպէս կթող յոճ իւր. (Երեմ. ՟Զ. 9։)
ՈՃ. ἅρουρα arvum. Արտ՝ իբր արտաչափ. չափ արօրագրութեան.
Եւ է միլն (այսինքն մղոնն)՝ երկոտասան ոճ, դարձ եզանցն հերկողաց. (Միխ. ասոր.։)
ՈՃ. τάξις ordo, series στύλος stylus, stilus μέθοδος methodus. նմանութեամբ յօդից եւ հիւսուածոց եղեգանց, կամ ոտն առ ոտն յառաջատութեան, է Կարգաւորեալ դասաւորութիւն, եւ շաղկապեալ շար իրաց եւ բանից կամ գրոց եւ ընթացից կենաց. կարգ. եղանակ. կերպ. օրէն. ձեւ. կանոն. տարազ. հնարք.
Շաղկապ է բառ. որ շաղկապէ զտրամախոհութիւնն ոճով. (Թր. քեր.։)
Զյակովբ որդի իւր ասաց, քանզի կարգաւ եւ ոճով եւ բարեզարդութեամբ զարդարեալ էր. (Փիլ. լին.։)
Որպէս եւ հրդեհ՝ զի ոճով ուտիցէ զամենայն, սոյնպէս եւ զդրացեաց զաղքատաց հարուստք ճարակին զամենայն ինչ. (Ոսկ. ես.։)
Պատուիրէ պղատոն, թէ պա՛րտ է ոճով բաժանել, եւ ոչ գերազանցական աշտիճանաւ քայլափոխել։ Ոճով առնել զբաժանումն. (Անյաղթ պորփ.։)
Ըստ ոճոյն աբիայ եւ զաքարիայ ի նա հասեալ։ Յայտնի է իմաստնոց ոճոյ մարգարէիս. (Տօնակ.։)
Դնէ ոճ ազգահամարի ըստ ազգի. (Վրդն. ծն.։)
Պատուիրեմ քեզ ի յայս մարզել, եւ զհայելոյն ոճն ուսանել. (Կրպտ. ոտ.։)
Ըստ ոճոյ մարգարէից սպառնայր այլազգեաց (այսինքն փոխաբերութեամբ ի նշանակ սատանայի). (Նախ. երեմ.։)
Իսկ ըստ մարգարէութեան ոճոյ՝ զժամանակ գալստեանն տեառն նկարագրէ. (Գէ. ես.։)
Դարձեալ զնոյն նիւթեցի չարիս, անդստին յոճն առաջին մատեայ. (Նար. ՟Ե։)
ՈՃ. որպէս Կարգ բանի կամ պատմութեան՝ ստրօք իւրովք.
Զայս ամենայն մի ըստ միոսէ ոճով պատմեսցուք. (Ագաթ.։)
Զճշմարտութեանն ոք խորհելով քակել զոճ։ Ճառեսցուք որ ինչ կարեւորագոյնն է ոճոյ բանիս։ Ոճով իմն պատմեն։ Երկրորդել ոճով։ Ոչ ճշմարտութեամբ եւ ոճով պատմէ։ Տեղեկացաւ զամենայն ոճով. (Խոր.։)
Զդողի առեալ ձեռինս՝ զոճ տողիս ոչ կարէ յառաջ խաղացուցանել։ Եւ մեք ի մերն դարձուսցուք զոճ բանիս. (Լաստ.։)
Դարձեալ անդրէն ընթասցուք ի յոճ կարգի պատմութեանն. (Սիսիան.։)
Վերստին զնոյն ոճոյ բանիցն բուռն հարկանել. (Լմբ. պտրգ.։)
Ղուկաս գրեաց առատ բանիւ, որպէս իւր վարդապետին (պօղոսի) ոճն է. (Վրդն. աւետար.։)
ՈՃ. δόγμα, σύστημα dogma, constitutio. Կարգք կրօնից. օրէնք. վարդապետութիւն.
Յուստինեայ փիղիսոփայի, որ ի մերմէ ոճոյս էր (այսինքն քրիստոնեայ)։ Կղեմէս աղեքսանդրեայ երէց, եւ պանտենոս փիղիսոփոս ստոյիկեան ի մերմէ ոճոյս՝ պայծառանային։ Գաղիանոս (կայսր) մերում ոճոյս արար դիւրութիւն. (Եւս. քր. ՟Բ։)
Խաղ ինչ եւ խաբէութիւն զմեր ոճս (յն. զմերսն) համարեսցի. (Ոսկ. եբր.։)
ՈՃ. βίος vita. Ընթացք կենաց. վարք. կեանք.
Արժանի ըստ շնորհացն ցուցանիցէք զոճն։ Ոչ այնչափ ինչ եղծանէ զմեր ոճս՝ իբրեւ զծուլութիւն, եւ յապաղել ի գործ բարութեան. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 15. 16։)