adj.

thundering;
fulminating;

fig.

— բարկութիւն, thunder, cf. Շանթ, cf. Կայծակն;
— ամպք, thunder-cloud.

cf. ՇԱՆԹԱՁԻԳ։ Իսկ ՇԱՆԹԱՁԻԳ ԲԱՐԿՈՒԹԻՒՆ՝ է Շանթ երկնային. կայծակն. κεραυνός fulem.

Ո՞վ զթանթընկէց բարկութիւնն (յն. զկայծակունս) թոյլ ետ գալ ի վերայ սոդոմայեցւոց երկրին. (Ոսկ. հռ.։)