Շահարացի

ՇԱՀԱՐ եւ ՇԱՀԱՐԱՑԻ. Բառ ռմկ. իբր Անտառ, եւ Բնակիչ անտառի. (պ. սայէ, սայվան, է հովանի. եւ սայէտար, հովանաւոր. իսկ շախ ՝ ոստ, շառաւիղ).

Կոչեցաւ սիլուանոս, որ է շահարացի. վասն զի ի շահար եւ ի մայրիս սնաւ. (Մարթին.։)