s.

ՇԱՀԱՏԱԿԻՒՆ ՇԱՀԱՏԱԿՈՒԹԻՒՆ. ՇԱՀԱՏԱԿՈՒՄՆ. Շահատակելն. արշաւանք. յարձակումն.

Շաչիւն կառաց, շահատակիւն հեծելոց. (Նաւում. ՟Գ. 2.) յն. հետամուտ. διώκων.

Առաջին էք՝ ոչ շահատակութեանս ասեմ, այլ ի մտէ ուղեւորութեան. (Խոր. ՟Գ. 16. (հին տպ. շահաստանութեան)։)

Եւ բեզեկ զփայիթոն նախընթացիկ շահատակմամբ յղէր ասպատակ. (Մագ. ՟Կ՟Ա։)