cf. Նորային.
ՆՈՐԱՅ կամ ՆՈՐԱՅՆ, եւ ՆՈՐԱՅԻՆ. το, τα ἑκείνου, αὑτοῦ quod illius est, quae ejus sunt. որ ինչ է Նորա. իրք նորա. նմանիք նորա. (սեռականն ցուց. դեր. Նա. եւ ստացականն նորին).
Որ նորայն հայր է, նոյն եւ մեր։ Նորայն լոյս միայն է անփոփոխ։ Ձեր անուանքդ, եւ ոչ նորայն։ Իմ բառս քաղցր է, եւ ոչ նորայն։ Որոյ անուն՝ նորայն եւ սորայն մի է։ Որ ոք ունիցի յինքն զՔրիստոս, ունի եւ զնորայն զամենայն. (Խոսր.։ Ճ. ՟Գ.։ Վրք. հց.։)
Ազնուականագոյն կամ լաւագոյն քան զնորայն։ Զամենայն զնորայսն։ Ընտանիք օտարին՝ նորայոցն ցանկանայեցեն։ (Եզնիկ.։)
Զնորայսն իւրովքն տուժեաց կրից տաժանմամբ։ Ոչ եւս ի նորայոց անտի. ինչ կրեսցէ։ Ասէի վստահութեամբ զնորայսն։ Պօղոսի նմանի, եւ նորայոցն հոգւով. (Նար.։)
Զի՞նչ նման իցէ սորա մահս նորայոյն (կամ նորայոցն). (Կիւրղ. թագ.։)
Հաղորդեայց նորայոցն (բարեաց)։ Ոչ զնա ետես, այլ ի նորայոցն ինչ։ Ի նորայիցն ճաճանչից. (Առ որս. ՟Ե։ Դիոն.։)
Զի եթէ ի քումմէն ինչ երկմտիցես, ի նորայոցն հաւատասջի՛ր ուսանել։ Ոչ եթէ նա ինչ կարօտ մերովքս իցէ, այլ մեք ամենեւին նորայովքն։ Ի նորայոցն տաս, որպէս զի դու օգտեսցիս. (Ոսկ. մտթ. եւ Ոսկ. հռ.։)
Ըստ իւրոյն բնութեան անհաղորդ է նորայոցն ախտից. (Պրպմ. ՟Ը։)
Ոչ նա կարօտի մերոց ծաղկանց, այլ մեք նորայնոցն։ Նորայնովքն կամօք էքս զհաստատութիւն ունին։ Ոչ հաղորդ լինելով իւիք նորայնոյն բնութեան։ Ի նորայնոցն առեալ զնիւթ մերոցս գովասանութեանց. (Նիւս. երգ.։ Կիւրղ. գանձ.։ Պրոկղ. յոսկ.։)
Ի նորայնցն ճաշակել. (Լմբ. սղ.։)
Այսոքիկ մերայոցն, իսկ նորայոյքն եւ որ ի նորուն բանիցն քաջալերեալք եւ այլն. (Խոսրովիկ.։)