adj.

newly entered, young;

s.

novice;

s.

—ք, innovation;
—ս նորոգել, to introduce innovations or novelties.

adj.

Նոր մտեալն ի վիճակ ինչ. նորընծայ.

Որ արդ եւս նորամուտ հարսունք. (՟Գ. Մակ. ՟Ա. 11։)

Յուսայ յաղթել նորամտիցն։ Նորամուտ միանձունք բուռն հարցեն զհնազանդութենէ։ Նորամուտք ի կրօնաւորաց. (Յճխ. ՟Ի՟Գ։ Նեղոս.։ Մխ. առակ.։)

s.

Եւ գ. իբր Նորաձեւութիւն.

Բազում ինչ նորամուտս նորոգէին, ոչ սակաւ ինչ նորս մուծանէին, նորամուտ իսկ մուծանէին. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 26։)

Բազում ինչ նորամուտս արարին քահանայքն. (Երզն. մտթ.։)