Նորաթեք

adj.

Նոր թեքեալ. իբր նորաստեղծ, նորակերտ, եւ նորադարձ. կամ նորատիք.

Զանլինելի զյոյսն առաջի գնէր իբրեւ տղայ մանկան՝ անփորձ եւ անկիրթ նորաթեք մարդոյն. (Եղիշ. ՟Բ։)

Եւ զմեզ յիշեցէ՛ք ի նորաթեք աղօթս ի ձերում. (Ագաթ.։)