s.

cf. Նիրհ.

s.

νύσταγμα, -μός dormitatio, sopor. Նիրհելն. նիրհ. թմբրութիւն քնոյ.

Երազով, կամ զբաղմամբ գիշերականաւ ... նիրհմամբ յանկողնի. (Յոբ. ՟Լ՟Գ. 13։)

Վայրապար եւ անչափ նիրհումն ուստի՞ գայցէ։ Այսպիսի նիրհումն լինի, յորժամ դանդաղկոտ ոգին լինիցի ի պատուիրանս տեառն. (Բրս. հց.։)

Թօթափեա՛ զնիրհումն ի գլխոյ իմոյ. (Եփր. աղ.։)

Նիրհմամբ գիշերոյն. (Ոսկ. եզեկ.։)

Մի՛ քունն ինձ կորուստ լիցի, եւ մի՛ նիրհումնն ապականութիւն գործեսցէ. (Նար. ՟Ձ՟Բ։)

Գլխածանրեալս, եւ ցնորիւք թմբրութեանն բանդագուշեալս, լքանելով յանվայելուչ նիրհումն. (Պիտ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif նիրհումն նիրհմունք
accusatif նիրհումն նիրհմունս
génitif նիրհման նիրհմանց
locatif նիրհման նիրհմունս
datif նիրհման նիրհմանց
ablatif նիրհմանէ նիրհմանց
instrumental նիրհմամբ նիրհմամբք