ձ.

προαιρέομαι praeeligo, praefero, sponte feror, inclinor, adhaereo. Նախայօժար գտանիլ. ինքնակամ անձնիշխան յօժարութեամբ ընտրել, բերիլ. յարիլ.

Մանկունք եւ անասունք կամաւ (այսինքն յօժարութեամբ իւիք) առնեն, սակայն եւ ո՛չ նախայօժարեալք։ Ոչ ամենեցունց՝ որոց պատշաճն է նախայօժարել, նոցունց պատշաճ է եւ ախորժել. քանզի ասեմք ախորժել զողջ գոլն, բայց նախայօժարել զողջ գոլ ոչ ոք ասէ։ Ասեմք ախորժեմ անմահ լինել, բայց նախայօժարիմ անմահ լինել ոչ ասեմք։ Զայսոքիկ միայն նախայօժարիմք, զորս ի ձեռս մեր կա՛ր համարիմք լինել. (Նիւս. բն. ՟Լ՟Բ։)