adj.

perfect in itself;
finished or accomplished beforehand;
—ք, premises.

adj.

προτέλειος praeperfectus, perfectissimus. Անդստին ի բնէ կատարեալ ամենայնիւ. գերակատար.

Գերագոյն լոյս, նախակատար ինքնակատար պետութիւն։ Նորին քան զամենայն բան եւ միտս ինքնակատար եւ նախակատար իմաստութեան։ Անկարօտն եւ նախակատարն։ Ի նախակատար կատարողագործութենէն համեմատաբար լցեալ կատարելագործի։ Իւրաքանչիւր ոք հաղորդ լինի՝ նախակատարին կատարմամբ. (Դիոն. երկն.։)

Նախակատար սրբութեամբն են բնաւքս ուղղեալք. (Լմբ. պտրգ.։)

ՆԱԽԱԿԱՏԱՐ ՊՏՈՒՂ. τὰ προτέλεια . Վաղ կատարեալ, վաղահաս, կանխահաս. երախայրիք.

Այսոքիկ են աստուածասիրին առաջապտուղք նախակատարք. (Փիլ. իմաստն.։)