adj.

created, born or produced first;
bearing young for the first time;

s.

first-born;
նախածինք, cf. Նախնիք.

adj.

πρωτόγονος, πρωτογέννητος, προγενής primogenitus, primigenius, primitivus. Նախկին ծնեալն, եղեալն, բուսեալն. նախծին. սկզբնածին. անդրանիկ. նախաստեղծ. առաջին նախկին.

Յայսմ գիշերի, յորում նախածինն լուծանի խաւար։ Լոյս էր, եւ նախածնին տուեալ նախածին պատուիրանն. (Ածաբ. պասք. ՟Բ. եւ Ածաբ. մկրտ.։)

Որպէս եսաւըն նախածին, բայց ըստ հոգւոյ գոլով վերջին. (Յիսուս որդի.։)

Ես եմ եսաւ նախածինն քո. (Փիլ. լին.։)

Ծնունդ գոլով նախածնին, եւ բնաւորապէս նորին ախտից հետեւեալ. (Սկեւռ. աղ.։)

Զնախածին ծառոյն զճաշակն. (Գանձ.։)

Նա զերկրորդ վայր դասու անցեալ՝ իբր ի թիւս երկեակն. իսկ սա իբրեւ զնախածին՝ զառաջին գահ թագաւորական բազմականին. (Պիտ.։)

Նար ծառոյն կենաց աստուածատունկ դրախտին՝ ծաղիկ նախածին փթթեալ բուրմամբ անուշից՝ պտղաբերելով զսուրբըն ստեփանոս. (Շ. տաղ.։)

ՆԱԽԱԾԻՆ. πρόγονος progenitor. իբր Նախածնօղ. նախահայր, նախամայր.

Զի՞նչ սորա անուն, կամ ո՞վ, որ սորա հայր, եւ հաւ նոցա նախածին. (Աթ. ՟Ժ՟Բ։)

Զանազանեալ նախածինն, եւ առաջնածինն. առաջնածին՝ արուն, իմաստունն (իբրեւ հայր). իսկ վատթարն, իբր թէ ընդհանուր նախածին ընտանացեալ ընդ ախտաւորս հիւթանիւթսն, որք զօրէն մօր ծնանին. (Փիլ. լին. ՟Դ. 160։)

s.

ՆԱԽԱԾԻՆՔ գ. որ եւ ՆԱԽԱԾՆՕՂՔ. πρόγονοι majores. Նախնիք.

Յորժամ իսկ օտարացան՝ բնակելով առ ձեզ նախածինքն մեր. (Պղատ. օրին. ՟Ա։)

Լակեդեմոն եւ արդոս ընդ ձեռամբ նախածնացն մերոց (յն. ձերոց) լինել բաւականապէս. (անդ. ՟Գ։)

Յաղագս աստուածոցն պատուոյ, եւ նախածնից իսկ հաճոյութեան. (անդ. ՟Դ։)