Նախախնամական

adj.

προνοητικός, προμηθής providus, -a;
circumspectus, consultus. որ եւ ՆԱԽԱԽՆԱՄ, ՆԱԽԱԽՆԱՄՈՂԱԿԱՆ. Սեպհական նախախնամողի կամ նախախնամութեան (ըստ ամենայն առման).

Նախախնամական սէր արարչին, կամ ողորմութիւն, տեսչութիւն, բարիք, մարդասիրութիւն, զօրութիւն, հաճոյք. (Յճխ. ՟Բ։ Նար. երգ.։ Ճ. ՟Ա.։ Սարկ. քհ.։ Դիոն.։ Պիտ.։)

Երկայնամիտ հեզութեամբ հնազանդեցուցանէր զաշխարհս ըստ սովորական իւրոյ նախախնամական տէրութեանն. (Կաղանկտ.։)

Ո՞ զիմաստուն զնախախնամականացն խորհրդոց՝ այնմ, որ առաքինութեան է ցանկացեալ, ետ. (Փիլ. նխ. ՟ա.։)

s.

ՆԱԽԱԽՆԱՄԱԿԱՆՆ գ. Նախախնամօղն աստուած, եւ նախախնամութիւն նորա. իսկ ի մարդիկ՝ Հոգողութիւն. խնամ։ (Փիլ. նխ. ստէպ։)

Տեսի ի նմա միանգամայն յաղագս եկեղեցւոյ նախախնամականս զքո մտացդ. (Բրս. թղթ.։)