adj. s.

chief, principal.

adj.

προάρχων princeps. Նախկին գլուխ. գլխաւոր. պետ. առաջնորդ. նախագահ.

Վտարանջեալ յիւրոց նախագլխոցն. (Խոր. ՟Գ. 19։)

Ղեւի նախագլուխ էր հրէիցն ի ժամանակին յայնմիկ. (Ճ. ՟Բ.։)

Եկն նախագլուխ վանօրէից. (Վրք. հց. ձ։)

Յառաջինսն գրեսցի նա նախագլուխ եպիսկոպոս (արքեպիսկոպոս). (Կանոն.։)

Առաքեալքն ցրուեցան ի վարդարպետէն, եւ նախագլուխն ուրացող գտաւ. (Լմբ. իմ.։)

Թէ ոք ի նոցանէ ընդդէմ դառնայ նախագլուխ իշխանին, այսինքն՝ կոմսին, եւ կամ տրիբունին։ Գնայ ի նախագլուխ իշխօղն։ Տացեն ի նախագլուխս ճակատուն (ի զօրագլուխս). (Մխ. դտ.։)