s.

appellation, name, denomination, title;
անուն —անաց, surname;

adv.

—անօք, by name only, nominally.

s.

ՅՈՐՋՈՐՋ ՅՈՐՋՈՐՋԱՆՔ. προσαγόρευσις, ἑπίκλησις , ἑπώνυμον, ὁνομασία appellatio, nuncupatio, cognomen. (ի կրկնութենէ ձայնիս ոգումն, այսինքն ասութիւն, կամ կոչ) որ եւ ՅՈՐՋՈՐՋՈՒՄՆ, ՍՏՈՐՈԳՈՒՄՆ. Կոչումն. անուանակոչութիւն. անուն. մականուն.

Յորջորջ քեզ՝ վերստին ծնունդ ի ջուրցն աւազանին լուսոյ. (Շ. տաղ եկեղ.։)

Արտաքին իմաստութիւն, սուտ յորջորջանք. (Իսիւք.։)

Բազում անգամ զգենու յորջորջանս, որ հակառակ իմն թուի բանիս. (Սեբեր. ՟Բ։)

Դեմետրիոս, որոյ անուն յորջորջանաց էր պաշարիչ։ Որոյ անուն յորջորջանաց գեղեցիկ կոչէր. (Եւս. քր. ՟Ա։)

adv.

ՅՈՐՋՈՐՋԱՆՕՔ իբր մ. καταχρηστικῶς, κατὰ θέσιν abusive, secundum adoptionem. Անուամբ լոկով. կոչմամբ եւեթ. պիտակաբար. ըստ դրութեան. որդեգրութեամբ.

Մարդկան, որպէս ասացաք, յորջորջանօք հայր կոչեցաւ. (իսկ Քրիստոսի միայն՝ իսկութեամբ բնութեամբ, եւ ո՛չ յորջորջանօք է Աստուած հայր. Կոչ. ՟Է։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif յորջորջանք
accusatif յորջորջանս
génitif յորջորջանաց
locatif յորջորջանս
datif յորջորջանաց
ablatif յորջորջանաց
instrumental յորջորջանաւք