adj.

ἁένναος perennis ἁεικινήτος qui nunquam non movetur. Մշտախաղաց. յաւէժագնաց. մշտնջենահոս. մշտաբուխ. մշտաշարժ. արծարծեալ ի բնէ. անսպառ.

Ոգի մշտաշարժ եւ յաւէտախաղաց։ Յաւէտախաղաց աղբիւրք, կամ շնորհք, կամ իմաստութիւն. (Փիլ.։)

Յաւէտախաղաց հուր, եւ միտք։ Յաւէտախաղաց գետք, կամ փառք վերինն Երուսաղէմի. (Նիւս. կազմ.։ Փոտ. առ Զքր. կթ.։ Դիոն. թղթ.։)

Յաւէտախաղաց շնորհիւ ցոլացեալ յիմանալի ճառագայթից հոգեւորաց. (Խոր. ՟Գ. 62։)

Յաւէտախաղաց բարութեանց մատակարար։ Որպէս ի յաւէտախաղաց իմն աղբերէ։ Զյաւէտախաղաց արգասիս։ Հոսելով յաւետախաղացս վտակս. (Պիտ.։)

Հետեւիմ յաւէտախաղաց հրճուասիրութեամբ. (Թէոդոր. ի կոյսն.։)

Հարկեալ յաւէտախաղաց գթոյ՝ զոր ունիս միշտ առ մեզ. (Անան. ի պետր. յորմէ եւ Տօնակ.։)