Յաւելուլն. յաւելուած.
Ո՞վ խօսիւք ասելոցն՝ յաւելումն տացէ սքանչելեացն. (Նիւս. ի սքանչ.։)
Եւ արդ ի փիւնիկեցւոց վկայութիւնն զի՞նչ պարտ իցէ աւելի յաւելումն (յն. յաւելուլ). (Եւս. քր. ՟Ա։)
Զտեսանելիս աչաց խաւարեալ՝ կրկին յաւելմամբ լուսաւորեցին. (Նար. առաք.։)
Յովսէփ՝ յաւելումն (թարգմանի). (Եփր. ծն.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | յաւելումն | յաւելմունք |
| accusatif | յաւելումն | յաւելմունս |
| génitif | յաւելման | յաւելմանց |
| locatif | յաւելման | յաւելմունս |
| datif | յաւելման | յաւելմանց |
| ablatif | յաւելմանէ | յաւելմանց |
| instrumental | յաւելմամբ | յաւելմամբք |