Յաւատ

s.

մ. այսինքն Ի հաւատ. հաւատարմութեամբ. ἑν πίστει in fide.

Ոչ առնէին համար արանցն՝ յորոց ձեռն տային զարծաթն՝ տալ գործաւորաց գործոյն, զի յաւատ (կամ ի յաւատ) գործէին. (՟Դ. Թագ. ՟Ժ՟Բ. 15։)