ՅԱՒԵԼԱԴՐՈՒԹԻՒՆ կամ ՅԱՒԵԼԱԴԻՐ. προσθήκη additamentum, accessio, incrementum, auctus, adjectio եւ ἅρθρον (յորմէ արթր. թ. արթմա, արթըգ ). artus, articulus, copula. Յաւելումն. յաւելուած. յարակցութիւն. աճումն. վերադիր. եւ Յօդ քերականական. արթր. աթր.
Ո՞ւր յաստուածեղէն գիրս գտանի հոգին սուրբ ասացեալ սոսկ ոգի առանց յաւելադրութեան, ասելով՝ կա՛մ Աստուծոյ, կամ հօր, կամ թէ իմ, կամ նորա, կամ Քրիստոսի, եւ որդւոյ, կամ յինէն, որ է Աստուծոյ. կամ ընդ յառաւելադրութեան, զի մի՛ սոսկ ասիցի հոգի, այլ՝ Հոգին։ Ընդ յաւելադրին ասի. տնկեաց, եւ արար փուշ։ Ասաց յաւելադրաւ, եթէ ես եմ այգի (կամ որթ) ճշմարիտ. (Աթ. ՟Ժ՟Բ. ստէպ. եւ ՟Ը։)
Յովսէփ յաւելադրութիւն թարգմանի. (Բրսղ. մրկ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | յաւելադրութիւն | յաւելադրութիւնք |
| accusatif | յաւելադրութիւն | յաւելադրութիւնս |
| génitif | յաւելադրութեան | յաւելադրութեանց |
| locatif | յաւելադրութեան | յաւելադրութիւնս |
| datif | յաւելադրութեան | յաւելադրութեանց |
| ablatif | յաւելադրութենէ | յաւելադրութեանց |
| instrumental | յաւելադրութեամբ | յաւելադրութեամբք |