cf. Յատուկ.
ἱδικός, εἱδικός, ἱδιάζω, -ουσα, -ον proprius, specialis, privatus. Յատուկ. սեպհական. առանձնական. իւրական. մասնաւոր.
Յատկական, կամ հասարակաց օգտութիւն. (Դիոն. ածայ.։)
Ոչ հասարակական, եւ ոչ յատկական ունել հարստութիւն. (Սարկ. քհ.։)
Ամենայն ուրեք հասարակն յատկականացն նախադասին. (Ոսկիփոր.։)
Յատկական անձնաւորութիւնք, կամ կիրք. (Կիւրղ. գանձ.։ Սարգ. ՟ա. պ. ՟Ա։)
Եւ ἱδιωτικός vulgaris. (ըստ յն. ոճոյ) իբր Սոսկական, ռամկական. նուաստ.
Հեռի ուրեմն ի յատկական եւ ի գեղջուկ նուաստութենէ որոշեալ. (Նիւս. կազմ.։)
Որ ի նիւթսն են կամ յատկականս, եւ կամ յարքունական. (Փիլ. լին. ՟Դ. 108։)