Յանցումն, ման

s.

πλημμέλημα delictum, peccatum αἱτία causa, culpa. Յանցանելն. եւ յանցուած. յանցանք. պատուիրանազանցութիւն. վնասապարտութիւն.

Գիտացից վասն որո՛յ յանցման. այնպէս աղաղակէին զնմանէ. (Գծ. ՟Ի՟Բ. 24։)

Եթէ կամաւ, եւ եթէ ակամայ, եւ կամ եթէ ըստ մոռացման ի յանցումն եղեւ. (Բրս. հց.։)

Ոչ ինչ ամենեւին յանցումն ընդունել տեղւոյն՝ վասն երեւելոյ յայտնութեանն Հօր. (Փիլ. ել. ՟Բ. 32։)

Ընդ դուզնաքեայ յանցմանն այնչափ ի զայրացումն գալ. (Պիտ.։)

Որպէս փայտիւն եղեւ յանցումն, նոյնպէս եւ ի ձեռն խաչին եղեւ փրկութիւն. (Ոսկ. խչ.։)

Ընդ ամենայն կիրս անցանել առանց յանցման. (Յճխ. ՟Բ։)

Յանցմամբ պատուիրանին. (Ճ. ՟Գ.։)

Զյանցումն՝ զոր ի բռնութենէ յանցանել ետուք. (Փարպ.։)

Սիրօղն Աստուծոյ ի բոլոր սրտէ՝ զյանցմունս նախնեացն՝ ի՛ւր վարկանիցի. (Նար. ՟Կ՟Ա։)

Իսկ (Փիլ. քհ. ՟Ժ՟Բ.)

Ի վերայ յանցմանցն ի մէջ անցանել. յն. հոսմանց, կամ սրսկարանի։