pencher, incliner;
pencher, incliner, avoir de l'inclination, du penchant, être porté ou enclin à;
— սրտի զկնի ուրուք, s'attacher à quelqu'un.
եւ չ. եւ կր. իբր ձ. ῤέπω (ի ῤοπή , րոպէ, մէտ). vergo, propendeo κλίνω, ἑκκλίνω inclino, declino. Շրջել ի մի կողմն որպէս զմէտ կշռոց. ծանրել. հակել. թիւրել. խոնարհել. թեքել, իլ. յօժարիլ. խոտորիլ. կուսակից լինել. ակնարկել.
Ի պետրոս միտէ զբանն։ Ապականացու մարմին միտէ զանձն (զհոգի)։ Գողանայ զմիտս մեր՝ յիւրն միտելով կամս։ Ի մանկածուն կողմն միտեալ կարկառէր զանիրաւ ստահակութեանցն տուգանս. (Ոսկ. մտթ.։ Մաքս. եկեղ.։ Յհ. իմ. եկեղ.։ Պիտ.։)
Յայն իմն միտել սովոր եմք։ Ի պճնելն յաճախ միտեցին. (Ոսկ. մ.։ ՟Ա. 4։ ՟Բ. 24։)
Ամենայն սրտիւ միտեցեր (կամ միտեցար) զհետ հեթանոս թագաւորին. (Խոր. ՟Գ. 57։)
Միտել ընդ բազումս առ ի խոտորելոյ զիրաւունս։ Յովաբ միտեալ էր զհետ ադոնիայ. (եւ ոչ միտեցաւ զկնի սողոմոնի։ Միտեցաւ սիրտ նոցա զկնի աբիմէղեքայ. Ել. ՟Ի՟Բ. 2։ ՟Գ. Թագ. ՟Բ. 28։ Դտ. ՟Թ. 3։)
Նաեւ ոչ զկնի շապհոյ միտեցաւ ամենայն սրտիւ. (Խոր. ՟Գ. 19։)
Ասէ, ի մանկութենէ մարդիկ ի խնամս չարին միտեալ են. զի ցուցցէ, թէ որ միտին՝ կամօք միտի, եւ ոչ ուրուք բռնութեամբ. (Եզնիկ.։)
Ի չարն միտէք. (Բրսղ. մրկ.։)
Թերեւս եւ առ այս ազգ միտէր բանն մարգարէական. այսինքն հայէր. (Բուզ. ՟Գ. 13։)