con substantiality;
simultaneousness;
compatibility.
ὀμοιουσιότης consubstantialitas ἐνότης, μονάς unio, unitas. Որպէս Համագոյութիւն յաստուածայինս, կամ միութիւն աստուածութեան.
Սուրբ երրորդութիւնն եւ երանելի միասնականութիւնն անբաժին եւ միաւրեալ է յինքեան. Յաղագս որ առ հայր բանին միասնականութեան։ Զսուրբ հոգին՝ որ զնոյն միասնականութիւնն ունի առ որդին. (Աթ. ՟Ժ՟Բ։)
Միասնականութիւն սուրբ երրորդութեանն. (Փարպ.։ Յհ. իմ. եկեղ.։ Աթ. ի հոգին սուրբ.։)
ՄԻԱՍՆԱԿԱՆՈՒԹԻՒՆ. որպէս Միաբանութիւն կամ միաւորութիւն յարարածս.
Կամարքն ի միմեանս կապեալ՝ միասնականութիւն է եկեղեցւոյ, ո՛ւր եւ շինեցան ի ծագս տիեզերաց, վասն համադաւան խոստովանութեանն. (Տօնակ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | միասնականութիւն | միասնականութիւնք |
| accusatif | միասնականութիւն | միասնականութիւնս |
| génitif | միասնականութեան | միասնականութեանց |
| locatif | միասնականութեան | միասնականութիւնս |
| datif | միասնականութեան | միասնականութեանց |
| ablatif | միասնականութենէ | միասնականութեանց |
| instrumental | միասնականութեամբ | միասնականութեամբք |